Cando morra
non celebredes aniversarios
do tempo que non tiven
xuntádevos
na data do meu nacemento
e contade as veces
que se encheron os meus pulmóns
de bágoas e apertas
e se morredes conmigo
entón
que me lembren as letras
quentes
coma o meu corpo ferido.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
La poesía no es mi género, Berta (no sé si esto ya te lo habré dicho), pero esta -sin duda- además de emocionar consigue que el lector se sienta impulsado a suscribirla.
ResponderEliminar¡Buen trabajo!
Un abrazo,
Sí, ya me lo habías comentado! Gracias por compartir este ratito! Nos vemos mañana! abrazo!Berta
ResponderEliminar