lunes, 2 de diciembre de 2013

ESCRITURA AUTOMÁTICA



los muñecos de nieve no tienen frio
la nariz es una zanahoria y el pico
de un pájaro que vuela alrededor
comiéndose los pelos de su cabeza
por eso están calvos
los calvos son muñecos de nieve pero en caliente
son calientes porque se mueven y caminan
me gusta mirar la manera de caminar de la gente
adivinas los pies zambos y los que se van hacia afuera
como si esquiasen en zigzag
a veces cada uno esquía en direcciones diferentes
y pienso que son personas con las ideas poco claras
porque no se puede caminar hacia el este y hacia el oeste a la vez
hacia el norte con los muñecos de nieve
y hacia el sur con los señores calvos de sangre caliente
los zapatos se gastan por el lado por el que esquías
no me importa la cara de la gente
solo sus pies
los muñecos de nieve tampoco tienen pies
pero caminan girando sobre sí mismos
como una batidora
o como una pelota cayendo montaña abajo
entonces se hacen grandes y más grandes
y aplastan la ciudad de los hombres con sangre caliente
que también son calvos
así que si hubiese una guerra entre los muñecos y los pies zambos
de calva caliente
ganarían los primeros
pero si fuese primavera ganarían los calvos
porque en las montañas no hay nieve y los muñecos se derretirían
y formarían ríos que se rodearían de flores
y de las flores saltarían los peces
que se comerían los hombres de la calva caliente
así que al final todo depende de las estaciones
como aquella en la que esperamos el tren
que nos llevaría a la Torre Eiffel
sentadas en el vagón
escuchamos el destino y bajamos corriendo porque
nos llevaba a Versalles
pero nosotros queríamos ver la Torre
ese día también hacía frío
pero éramos tres amigas templadas
no puedo decir calientes porque no somos calvas
ninguna de las tres
y supongo que los muñecos de nieve ya se habrían derretido
 intentando llegar a París
lo digo porque el Sena estaba tan lleno
al lado de Nottre Dam
justo al lado
donde compramos el Principito
los muñecos de nieve no pueden pasear por París
porque no tienen pies


lunes, 25 de noviembre de 2013



lambín os buzóns do portal
os dazaoito buzóns

o cadro das alarmas
sentindo na punta da lingua
cada luceciña

repasei os bordes do ascensor
buscando unha rugosidade
un erro

baixei sete escalóns
sete

no espello
unha nena cunha bicicleta
o día de reis

lunes, 11 de noviembre de 2013

AUTORREFERENCIA II



teño un parrulo

voamos xuntos polos tellados

a xente non ve senon
refachos de fume das nosas viaxes
e di
hoxe baixa a néboa

teño un parrulo sen nome
que me empurra a facer e dicir
a rabiar
hata rachar o chan

non podo culpalo
               non sei           cómo se chama


teño un parrulo

e ninguén              quere velo


jueves, 24 de octubre de 2013

AUTORREFERENCIA I


prenderon ás pulgas

castigaron cun pau os primeiros sons
botaron auga á furia



agora        bótome en falta




jueves, 17 de octubre de 2013

ROSALÍA



estiven na túa casa
e as fiestras estaban fechadas

os pandeiros mergullados
facían ondas coas ferreñas

estiven na túa casa
de romería

da túa boca saían contos
peixes engaiolados
desexando voltar ao río

escapaban entre as pedras do muro
e cantaban ás mozas
que bailaban no xardín

os gaiteiros anegaban o fol
coa auga

as muiñeiras estoupaban co rebulir
das ondas


estiven na túa casa e o mar
estaba dentro




domingo, 6 de octubre de 2013

CONTANDO MIGAS (V): ETÉREA

Soy un globo de feria. Estallé en el aire. Otra vez
Sé que naceré de nuevo, inflada entre los versos de algún poeta americano o debajo de las almohadas de los hoteles. 
Puede que  elija otra forma. O borre un color de aquí y ponga un poquito más del otro lado.
No es fácil ser globo. Si me sueltas, si me suelto, a lo mejor no regreso. Y “a lo mejor”
me da miedo.


miércoles, 2 de octubre de 2013

MADEIRA ESPIDA



 manter a luz aperta


que as coxegas da ardentía
non treman os folgos
















o volcán durme
entre as sístoles
das levadas





















barallar os días
repartir as vertixes



























espida
lambo as feridas
das túas botas
























mover a illa
cara a casa
apoiar os remos
            nas dúas costas

test

1 2 3

viernes, 19 de julio de 2013

VERMUTH


Tiempo de lectura. Regresar queriendo contar más. Necesitando contar más.  Gracias por esconder la voluntad mientras leemos poesía. Esas interferencias ocultan algunos versos. Leamos desnudos.
Hasta septiembre y GRACIAS POR COMPARTIR.

lunes, 8 de julio de 2013

AMOR GOTERO



despacio
tan despacio
que se aburran los relojes

que no sea suficiente
el abrazo de las doce


miércoles, 3 de julio de 2013

INMATERIA





mordió la cadena

cincuenta perlas
libres de naftalina
y polvos de talco

rodó con las otras
(entre las otras)
cansada de ser
            pulsera de faraonas



miércoles, 26 de junio de 2013




cidade mosca
os teus balcóns vixían
as pombas mortas



jueves, 13 de junio de 2013

FÁBULA




formigas facendo o amor

millóns de formigas fodendo

a terra treme de cóxegas

as fragullas
orfas
fan autoestop nos lindeiros

xúntanse coma un bolo de pan
unha lúa de fariña
na noite terra

na noite         que foderon
              todas as formigas



miércoles, 29 de mayo de 2013

COMO DOS BESOS COLGADOS DE LOS LABIOS







no es tarde para jugar


asombrarnos


entrar en el espejo
sin romper el cristal






.....................






ciegos
trepamos la luz
hasta encontrarnos







.....................







soltamos seis globos
dentro de un cajón



volaremos sin prólogo






......................






somos telescopios
de relojes secos






......................







gira tu lengua
dentro de mi boca
repasa la cara oculta
de los dientes
sal(í)vame







































































































































lunes, 27 de mayo de 2013



verter a colleita do ano
na cunca das miñas mans



ser ama de chaves
da nosa lealdade

lunes, 13 de mayo de 2013



pesquei un adxectivo
cunha pinga de voz

servincho
sobre unha vaixela virxe

no regueiro
agardo o veredicto

non aturo
as branquias secas

lunes, 6 de mayo de 2013

las ideas asesinan
poetas

empujan su espalda
contra la desnudez
de las palabras

susurran
desde un tubo de escape
o en la puerta abierta
de un horno


ninguna poeta se ha suicidado





jueves, 2 de mayo de 2013

MICROPOEMARIO. ALFINETES


omeunome

o      meu        nome


o                       meu                        nome



.................

choves imaxes
dentro dos meus ollos


eu créote


...................



camiño entre as engurras
dobras dunha memoria
que gotea



......................



repaso as cuncas do vertedeiro
para saber se xa pasou
a hora do almorzo


................



vomito aos meus fillos
os seus nomes
pesan tanto



.............




sinais de morse conxelados
en ollos viúvos
abertos só para respirar




................


nai

estou pensando
voltar

ao útero

















lunes, 1 de abril de 2013


enferma de prisa
hablé tan alto
que olvidé cambiarle el agua
a mi lengua

prefiero disparar
a mirarme en el reflejo
de la saliva

enterrarme         inoportuna
matar estos versos
si se atreven          a acercarse
crecerme la lengua        antes de pensar

viernes, 22 de marzo de 2013

camino de espaldas
para no sentir el humo
de la última noche
para no beber
                  la siguiente

tropiezo con ella
la conozco
viste          mi sudor

nos besamos
con mi nuca en su melena
las uñas clavadas
en los muslos

desangrados de sexo
nos cruzamos
los ojos
anónimos
como la última noche


y la siguiente





lunes, 18 de marzo de 2013


a veces pienso que
los huracanes duermen
en cajas pequeñas



lunes, 11 de marzo de 2013

dramando en blanco o negro
nos perdimos en el ruido
de la primera escena

te dije que la película no era fácil

no seremos espectadores
de besos huidizos
inventaremos fotogramas
sin armas                    ni banderas

jueves, 7 de marzo de 2013

como dos peces después
de embarcar
nos ahogamos con palabras
en un temporal de anzuelos
enamorados

de trampas despropósitas



domingo, 17 de febrero de 2013

SIN TÍTULO


mi piel pasea esta mañana
vestida de primavera

y digo primavera porque
recién nacida
la respiraron por primera vez

se derrite
caminando alrededor del fuego
porque teme arder                  sola

con el pecho quemado
y los brazos abiertos
escupe las hojas secas
que se esconden dentro de su boca

piel de ojos abiertos
se enreda raíz
con otras huellas

ahora el camino
         no es sordomudo

martes, 29 de enero de 2013

SOSIEGO



avanzamos impulsados
por apuestas fugaces
como las carreras
de camellos en un puesto
de feria

es importante      te dije
es importante que midamos las sombras
con cada tirada





lunes, 21 de enero de 2013

PARAÍSO

durmiendo sobre la alfombra
tropezamos los sueños
confundimos los nombres
jugando a ser tú las horas
blancas sin pesadillas



lunes, 14 de enero de 2013

CAÍDA


la última palabra
estalló como polvos de café
sobre un espejo vacío

miércoles, 9 de enero de 2013

TESORO


descubrimos dos vidas
detrás de los bostezos
caducados