Os reis magos
regálanche desexos
en caixas de cores
as nubes, a lúa
agasallo branco
da túa miúda ilusión
o sol, as estrelas
caricias loiras
no teu sonriso
e un neno alado
que vela os teus sonos
meu fillo
a caixa grande
pai
os reis magos
esquecérona
non a atoparon
nos agasallos de cores
a caixa grande
na que durme
a miña nai
entre as nubes
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
!Menudo poema! Reflexivo, directo, con una "carga de profundidad " enorme. A mí me tienes ganado. Todo lo que escribes me gusta UN MONTÓN . Gracias por estos momentos qué me ayudas a sobrellevar con tu talento.
ResponderEliminarTa-len-ti-to!!! (así está mi cerebro después de las vacaciones...jijiii)Gracias!!!!
ResponderEliminar